در دهه 1920، کت و شلوار باشگاه به یک تاپ بلوز تبدیل شد، با شکوفه های کش دار زیر دامن. جوراب‌ها را با کت و شلوار باشگاه می‌پوشیدند، اما در ابتدا اغلب روی جوراب‌های ساق بلند می‌پوشیدند. جعبه کادو برهنه کردن پاهای خود در این مدت برای زنان تکان دهنده بود.
برای نشان دادن این موضوع، جوراب‌های ساق بلند تا اواسط دهه 1920 در رنگ‌های «برهنه» در دسترس بودند. در حالی که تعداد کمی جسور پاهای خود را در این رنگ بدن جدید پوشاندند، جوراب بافت بسیاری جوراب‌های تن «برهنه» را رسوا می‌دانستند.
برای فعالیت‌های ورزشی در این دوران، زنان جوراب یا شلنگ تا زانو می‌پوشیدند. اینها به صورت غلتکی به عقب فقط یک یا دو اینچ زیر زانو پوشیده می شدند. معمولاً این نخ‌ها در نخ‌های پشمی جوراب زنانه شیک به‌ویژه برای فعالیت‌های خارج از منزل در ماه‌های سردتر ساخته می‌شوند.
علاوه بر زنانی که جوراب و شلنگ ورزشی می پوشیدند، نوع دیگری از جوراب بافی به وجود آمد. داش‌های پاششی یا فقط اسپات، قبلاً توسط مردان برای محافظت از کفش‌ها و شلوارهای خود استفاده می‌شد که معمولاً از مواد کاربردی مانند چرم یا پشم ساخته می‌شدند. با این حال در دهه 1920، زنان اینها را پذیرفتند و آنها را به عنوان اکسسوری مد می پوشیدند.
داش های پاششی زنانه را می توان به صورت رول شده، برای نشستن درست زیر زانو یا بالای زانو پوشید. آنها معمولاً روی جوراب‌های ساق بلند پوشیده می‌شوند و از پارچه‌های ژرسه یا پشمی ساخته جوراب شلواری می‌شوند که دارای جزئیات تزئینی مانند الگوها یا دکمه‌ها هستند.
- منابع:
- تبلیغات:
