هنر حنا عربی برای بیش از 5000 خاستگاه حنا در پاکستان، هند، آفریقا و خاورمیانه انجام شده است.
برخی از اسناد قدمت آن را به بیش از 9000 سال می رساند.
از آنجایی که حنا خاصیت خنک کنندگی طبیعی دارد، قرن هاست که مردم صحرا از حنا برای کنترل دمای بدن خود استفاده می کنند.
از برگ‌های خشک خرد شده گیاه حنا خمیری درست می‌کردند و کف دست و پاهایشان را در آن خیس می‌کردند تا اثر خنک‌کننده‌ای داشته باشند.
تا زمانی که لکه حنا روی پوست آنها باقی می ماند، احساس خنکی در سراسر بدن احساس می شد.
در ابتدا، با محو شدن لکه، الگوهایی روی سطح پوست باقی می ماند که منجر به ایده هایی برای ساختن طرح هایی برای اهداف تزئینی شد.
در دوران مصر باستان حتی مومیایی ها طرح های حنا می پوشیدند و مستند است که کلئوپاترا خود از حنا برای اهداف تزئینی استفاده می کرد.
حنا نه تنها یک اکسسوری محبوب برای ثروتمندان بود، بلکه فقرا که توانایی خرید جواهرات را نداشتند، از آن برای تزئین بدن خود نیز استفاده می کردند.
امروزه مردم در سراسر جهان سنت باستانی تزیین بدن خود را با آثار هنری طبیعی زیبا که از گیاه حنا ایجاد شده است را پذیرفته اند.
در دهه 90 این یک شکل بسیار محبوب از دکوراسیون موقت بدن در ایالات متحده شد و از آن زمان به یک روند رو به رشد تبدیل شده است.
افراد مشهوری مانند مدونا، گوئن استفانی، یاسمین بلیث، لیو تایلر و زینا، از جمله، با افتخار بدن خود را با حنا آراسته اند و آن را در انظار عمومی، فیلم ها، ویدئوها و غیره به نمایش گذاشته اند.
مردم سراسر غرب این سنت شرقی را در خود پذیرفته اند. زندگی با رنگ آمیزی دست و پای خود برای عروسی، رنگ آمیزی شکم در دوران بارداری، سرهای طرح دار با حنا در حین شیمی درمانی، استتار زخم ها برای غیرقابل توجه بودن و غیره است.
حنا همچنین به عنوان یک خال کوبی موقت در سراسر جهان تبدیل شده است زیرا می توان آن را شبیه یک خالکوبی واقعی کرد اما بدون درد یا تعهد طولانی مدت انجام می شود.
نام حنا همچنین به رنگ تهیه شده از گیاه حنا و هنر خالکوبی موقت از آن رنگ ها اشاره دارد.
به صورت موضعی استفاده می شود و معمولاً بلعیده یا استنشاق نمی شود. در زمان های قدیم برای التیام سردرد، معده درد، سوختگی (از جمله آفتاب سوختگی)، زخم های باز، تب، پای ورزشکاران و حتی پیشگیری از ریزش مو روی سطح پوست استفاده می شده است.
