شواهد اقلیمی نشان می دهد که مردم احتمالاً تا حدود 50000 سال پیش از پاهای خود در برابر شرایط سرد محافظت می کردند.
امروزه، کفش چرم پاما که در بین جوانان بیشترین طرفدار و خریدار را دارا می باشد از کیفیت بالایی برخوردار است.
تغییر در شکل پا و استحکام انگشتان نشان می دهد که مردم در حدود 40000 سال پیش از کفش هایی با کفی قابل توجه استفاده می کردند.
در مورد قدیمی ترین کفش چرمی شناخته شده، کفش با قدمت 3500 سال، که در غار جنوب ارمنستان کشف شد.
در دوره کاسیت در بین النهرین، کفش های نرم توسط مردم کوهستانی در مرز ایران که در آن زمان بر بابل حکومت می کردند، معرفی شد.
این اولین نوع کفش یک روکش ساده از چرم بود که ساختار اصلی آن یک مقرنس بود که با بندهایی از پوست خام روی پا نگه داشته می شد.
زنان یونانی اغلب پابرهنه می‌رفتند یا صندل می‌پوشیدند، اما در داخل خانه گاهی کفش‌های نرم و بسته می‌پوشیدند که در دوره هلنیستی لوکس شد و رنگ‌های سفید یا قرمز ترجیح داده می‌شد.
تا قرن پنجم قبل از میلاد، زمانی که نفوذ یونانی غالب شد، اتروسک ها کفشی بلند و بنددار با پنجه برگردان می پوشیدند.
رومی ها که اصناف کفش را تأسیس کردند، کفش های شکلی را برای پای چپ یا راست ایجاد کردند. کفش آنها بر اساس جنسیت و رتبه متفاوت بود.
در سراسر قرون وسطی، کفش ها به طور کلی ساده بودند.
در ابتدا انواع مقاسنی از چرم دباغی پوشیده می شد که بعداً کماندار یا به دور مچ پا بسته می شد.
احتمالاً در سال 1305 بود که ادوارد اول حکم داد که 1 اینچ (2.5 سانتی متر) باید به اندازه سه دانه جو خشک شده باشد، اندازه کفش انگلیسی شروع شد. بنابراین، کفش کودک با اندازه 13 دانه جو به اندازه 13 تبدیل شد.
از زمان های بسیار قدیم، کفش ها از چرم ساخته شده اند. چرم لوکسی که در بهترین کفش های مردانه و زنانه استفاده می شود، چرم گوساله است.
چند منظوره ترین چرم که برای بسیاری از انواع کفش استفاده می شود، چرم پهلو است که از پوست گاو ساخته می شود و به آن ساید می گویند زیرا پوست بزرگ از وسط به دو طرف برای جابجایی بریده می شود.
