تمرین گره زدن در گذشته و در ملاء عام و بردن کیف خود در هنگام ملاقات با خانواده و دوستان قابل قبول بود. کیسه‌های گره‌زنی اغلب از ابریشم ساخته می‌شدند و گلدوزی می‌شدند، اما برای کیف پالتویی چرم هماهنگی با لباس‌ها طراحی نمی‌شدند.
همانطور که لباس‌های دامن کامل اواسط قرن هجدهم جای خود را به مدهای باریک و ستونی نئوکلاسیک دهه 1790 دادند، جیب‌ها با یک کیف بند آویزان از مچ که به عنوان مشبک شناخته می‌شد، جایگزین شد. “مسخره”. هنگامی که زنان با استفاده از آنها سازگار شدند، بسیاری آنها را “ضروری” نامیدند.
قرن نوزدهم عصر بخار را نوید داد و فرصت هایی برای سفر در خشکی و دریا برای همه طبقات فراهم کرد. چمدان، طراحی شده در مجموعه های همسان برای افراد مرفه، ممکن است توسط یک باربر حمل شود.
اما برای نگه داشتن بلیط، کاغذ و پول روی شخص، کیف هایی لازم بود و بنابراین کیف دستی همانطور که می دانیم متولد شد. کیف های دستی چرمی ویکتوریایی اغلب شبیه چمدان کیف زنانه دوشی چرم یا سراجی بودند و با سگک و بند بسته می شدند.
کیف جادارتر Gladstone portmanteau، که در جلوی این نقاشی دیده می‌شود، برای سفر ایده‌آل بود و همچنین کیف دوشی اسپرت در بین پزشکان محبوبیت دائمی داشت.
بنابراین لویی ویتون “کیف های بخار” را ایجاد کرد که در داخل صندوق عقب آنها قرار می گرفت، در حالی که مسافران کمتر ثروتمند به کیسه های فرش بسنده می کردند. آبراهام سلیمان چندین کپی از این تابلوی پرطرفدار ساخت و کیف چرم مجلسی رنگ های مختلفی را برای کیف فرش در گوشه ای آزمایش کرد.
- منابع:
- تبلیغات:
