مربا هویج ساده که برای ساخت نوعی انسولین استفاده می شود

مربا هویج ساده کمترین میزان قند کل و مربای زغال اخته بیشترین میزان قند کل را داشت.

تفاوت معنی داری بین محتوای ویتامین E در تمام مربای هویج مورد تجزیه و تحلیل وجود نداشت.

گزارش داد که زغال اخته دارای محتوای ویتامین E بالاتری نسبت به مربای آن در این مطالعه (1 میلی گرم در 100 گرم) بود.

ویتامین E برای بدن انسان به عنوان یک آنتی اکسیدان و برای محافظت از غشای سلولی در برابر پراکسیداسیون ضروری است.

تمام مربای هویج دارای محتوای قند کل مشابهی هستند که از 52.43 گرم در 100 گرم تا 54.78 گرم در 100 گرم متغیر است .

انگور، زردآلو، توت فرنگی و زغال اخته نسبت به مرباها (4.89-17 گرم در 100 گرم) قند کل کمتری داشتند .

تفاوت های قابل توجه می تواند ناشی از افزودن شکر در طول فرآیند مرباسازی باشد.

افزودن شکر برای حفظ رضایت بخش مربا ضروری است. در مقایسه، تواتی و همکاران.

گزارش داد که کل قند مربای هویج (64.88 گرم در 100 گرم) بیشتر از میزان گزارش شده در این مطالعه است.

این تنوع ممکن است ناشی از انواع مختلف زردآلو مورد استفاده برای مربا باشد که در این مطالعه مورد بررسی قرار نگرفت.

مربای هویج دارای کمترین میزان ساکارز با 1.02 گرم در 100 گرم هستند.

پس از آن مرباهای زغال اخته و زردآلو به ترتیب با 5.08 گرم در 100 گرم و 8.47 گرم در 100 گرم قرار گرفتند در حالی که مرباهای توت فرنگی دارای بالاترین میزان ساکارز (9.78 گرم در 100 گرم) هستند.

با این حال، FSANZ (2010) اظهار داشت که عدم وجود ساکارز در توت فرنگی وجود دارد.

وجود ساکارز ممکن است به دلیل افزودن آن در هنگام مرباسازی باشد که در بسته بندی مرباهای مورد تجزیه و تحلیل ذکر شده است. ساکارز به ترویج ژل شدن پکتین در طول فرآیند مربا کمک می کند

مربای هویج 26.2 گرم در 100 گرم گلوکز شناسایی شد.

از سوی دیگر، مربای توت فرنگی 17.42 گرم در 100 گرم گلوکز داشت در حالی که مربای زردآلو و زغال اخته دارای محتوای گلوکز تقریباً مشابهی بود.

با این حال، محتوای گلوکز برای تمام مرباهای میوه تجزیه و تحلیل شده تفاوت معنی داری نداشت. باز هم تواتی و همکاران. میزان گلوکز بالاتری را در مربای هویج (21.04 گرم در 100 گرم) گزارش کردند که ممکن است به دلیل ژنتیک باشد.